موقع اخراج کارمندتان این جملات را به کار نبرید

اخراج شدن فی نفسه آزاردهنده هست. این اتفاق می‌تواند آزاردهنده‌تر باشد، زمانی که کسی که شما را اخراج می‌کند، حرفی نابخردانه یا حتی توهین آمیز بزند. هر چند معمولا مدیری که کارمندش را اخراج می‌کند، تلاش می‌کند تا حد ممکن برخوردی محترمانه و دلسوزانه داشته باشد، ولی حسی که به کارمند اخراج‌شده انتقال یافته می‌شود معمولا متفاوت هست. جهت همین مدیران نباید عبارات زیر را در این مواقع به‌کار ببرند:

اینکه این عنوان جهت شما سخت هست، مطمئنا به کارمندتان ارتباطی پیدا نمی‌کند. اگر در مورد شرایط مشکل که در آن قرار دارید با کارمندتان صحبت کنید، او با خود می‌گوید: «واقعا؟ بعد من چی؟ اصلا در نظر می‌گیری چقدر جهت من سخت است؟» اگر واقعا احساس بدی دارید، در این مورد بعدا با فرد دیگری صحبت کنید.

همچنین هیچ وقت نگویید «نمی دانم چطور این عنوان را مطرح کنم…» قطعا می‌دانید چطور باید آن را مطرح کنید. واقعیت این است که جهت مطرح کردن آن احساس خوبی ندارید.

هیچ گاه نباید انتظار داشته باشید کارمندان‌تان حتی کمی از ناراحتی شما را درک كنند. این فکر خودخواهانه هست.

عبارات مهم : احساس

شما یک تیم ورزشی نیستید که می‌خواهید مربی ناموفقتان را اخراج کنید. همچنین در یک نشست خبری حضور ندارید که بخواهید توضیحات اضافه بدهید. اگر کارتان را درست انجام داده باشید، کارمندتان نیز به خوبی می‌داند علت اخراجش چیست. به‌عنوان یک راهنمایی جهت اخراج درست یک فرد، فقط علت اقدامتان را واضح و دقیق برایش شرح دهید یا صرفا بگویید: «مارک، باید بگویم که ما تصمیم گرفتیم با شما قطع همکاری کنیم.» قطعا مارک باید بداند علت اخراجش چیست.

اخراج جهت کارمندان، آخر یک فرآیند و شروع یک فرآیند دیگر است: جمع‌آوری وسایل شخصی، بازگرداندن اموال شرکت، آشنایی در مورد مزایای قابل دریافت و…

این وظیفه شماست که مشخص کنید جهت هرکدام از این کارها چه زمانی مناسب هست. اخراج شدن به اندازه کافی بد هست، چه برسد به اینکه فرد اخراج شده است که می‌خواهد در مناسب ترین وقت از آن شرایط خارج شود، در برزخی هم قرار بگیرد و شاهد مراحل تحقیرآمیز بعدی باشد. هیچ وقت در این شرایط از فرد نخواهید با افراد دیگری که بخشی از این فرآیند هستند، روبه‌رو شود. هنگامی که او را اخراج کردید، دیگر وقت او متعلق به خودش هست، نه شما.

برای تصمیم اخراج یک فرد، هیچ وقت او را با کسی مقایسه نکنید. کارمندان مستحق اخراج هستند، چون نتوانسته‌اند مطابق با استانداردها، اهداف یا انتظارات رفتاری موجود عمل کنند.

به‌علاوه، مقایسه افراد با یکدیگر می‌تواند بحث را شخصی و تنگنایی را ایجاد کند که در ادامه مدام تلاش خواهید کرد از آن خارج شوید.

بیشتر کارمندان در چنین شرایطی ساکت می‌نشینند، ولی تعداد اندکی هم هستند که علاقه دارند در مورد اخراجشان با شما مشاجره کنند. هیچ وقت به چنین بحثی وارد نشوید. فقط بگویید: «ما می‌توانیم تا هر وقت بخواهی در این مورد صحبت کنیم، ولی توجه داشته باش که این بحث چیزی را عوض نخواهد کرد.» با اینکه ممکن است این برخورد ناگوار به نظر بیاید، ولی حقیقت این است که ناگوار نیست. در کنار آن، این مشاجره‌ها معمولا باعث می‌شوند کارمند اخراجی احساس بدتری داشته باشد.

با برخوردی حرفه ای، و البته با احساس، صرفا به حقایق بپردازید. نیازی به پاسخ دادن ندارید، حتی اگر کارمندتان به چنین مباحثی گریز می‌زند. در این شرایط، تلاش کنید شنونده باشید. این کمترین کاری است که می‌توانید انجام دهید و همچنین بیشترین کار.

اگر حقیقتا مجبور به تعدیل نیرو هستید، همین عنوان را مطرح کنید و عنوان عملکرد را دخیل نکنید.

ولی اگر تعدیلی درکار نیست و صرفا این بهانه را جهت آسان‌تر شدن کارتان مطرح کرده‌اید، بدانید که این عنوان می‌تواند در آینده حرفه‌تان و زمانی که نیاز به جذب نیروی تازه دارید، تاثیرگذار باشد. هیچ وقت جهت صیانت از احساسات کارمندتان، یا بدتر از آن جهت صیانت از خودتان، درگیر بازی نشوید. صریح باشید.

حتی اگر کارمندتان بعدها از اینکه اخراجش کرده بودید خشنود باشد، باز هم این عنوان نباید ارتباطی به تصمیم شما داشته باشد. انتظار نداشته باشید کارمندتان در این شرایط بد، توصیه مثبتی پیدا کند. حداقل در ابتدا این گونه نیست. به آنها اجازه دهید به تدریج نقطه‌های مثبت موجود را پیدا کنند.

من زمانی در شرکتی کار می‌کردم که سیاستشان این بود که بلافاصله کارمند اخراجی را تا در خروج مشایعت می‌کردند. این اقدام بسیار تنفربرانگیزی بود. اخراج شدن کارمند را به یک مجرم تبدیل نمی‌کند، بعد این برخورد سزاوار او نیست. می‌توانید از پارامترهای ساده‌تری استفاده کنید. به عنوان نمونه از او بخواهید وسایلش را جمع آوری کرده و نزد شما بیاید. اگر این کار را در وقت تعیین شده است نکرد، سپس به سراغش بروید.

واژه «ما» در اکثر موارد مناسب هست، ولی در چنین موردی از «من» استفاده کنید. شما در این لحظه، همان شرکت‌تان هستید، بعد مسوولیت این کار را بپذیرید.

مثلا چه کاری؟ نوشتن یک توصیه نامه درخشان؟ تماس با آشنایان‌تان و به‌کار بردن تعابیر خوب در وصف کارمندتان؟ (البته در مواردی که به‌دلیل کم بودن حجم کار، مجبور به تعدیل نیروهای بافایده و خوبتان می‌شوید، قطعا باید هرکاری از دست‌تان برمی‌آید جهت کمک به آینده شغلی آنها انجام دهید.) درچنین شرایطی باید بگویید «اگر درمورد مزایا، تسویه حساب یا شرح دیگر سوالی داشتید، با من در میان بگذارید.

اطمینان می‌دهم پاسخ مناسب دریافت خواهید کرد.» ولی هیچ گاه کاری که نمی‌توانید انجام دهید را پیشنهاد نکنید. ممکن است با چنین پیشنهادی شما احساس بهتری پیدا کنید، ولی آن کارمند چنین حسی نخواهد داشت.