کارنامه دانشگاهی دولت روحانی

کارنامه دانشگاهی دولت روحانی

عبارات مهم : آموزش

غلامرضا ظریفیان استاد دانشگاه گفت : هرچند در این حوزه اتفاقات خوبی رخ داده است ولی هنوز هم پیوند ارگانیک و اساسی میان توسعه علمی و توسعه ملی برقرار نشده است که عوارض آن را به صورت مشخص می توان در برنامه ششم توسعه جست وجو کرد. ما کشوری هستیم با منابع عظیمی از نیروی انسانی و مادی، ٥ میلیون دانشجو داریم و ١٠٠ هزار عضو هیات علمی و دولت باید میان دستاوردهای این بخش با توسعه ملی پیوند ایجاد کند در غیر این صورت نمی توانیم از ظرفیت ها و سرمایه ها به خوبی استفاده کنیم.

کارنامه دانشگاهی دولت روحانی

با وجود اینکه نهاد دانشگاه نسبت به دولت قبل در اوضاع بهتری به سر می برد و بعضی پیوندها میان دانشگاه و نهادهایی مثل صنعت نفت برقرار شده است است ولی هنوز هم در این حوزه گسست جدی وجود دارد و دولت، بخش شخصی و آموزش عالی باید نقش خودشان را جهت تقویت این بخش ایفا کنند.

در ارتباط با آموزش عالی هم باید گفت که در دولت قبل گسترش بی رویه ای چه در بخش دانشگاه های دولت و چه غیرانتفاعی و آزاد رخ داد که موجب شد در آن بازه هشت ساله دانشگاه های شخصی ما ٥ برابر و دانشگاه های دولتی دو برابر شوند و همین زیاد کردن کمی باعث شد که ما با بحران کیفیت درگیر شویم. موضوعاتی مانند دزدی علمی و خرید و فروش مقاله و آخر نامه به علت همین بحران شدت گرفت. در این بخش وزارت علوم اهتمام خوبی داشت، بحث هیات های امنای دانشگاه ها را دنبال کرد و جلوی گسترش بی رویه را به خصوص در دوره تحصیلات تکمیلی گرفت. این اقدام بسیار خوبی بود ولی کافی نبود.

عملکرد دانشگاه در این دوره دولت به خصوص سال ٩٥ را باید در سه سطح مورد بررسی قرار داد: عملکرد وزارت علوم، عملکرد آموزش عالی، فضای دانشجویی. در خصوص نقش توسعه‌ای

آموزش عالی باید به سمت تجمیع بخشی از این دانشگاه ها برود، به عنوان نمونه در یک استان کوچک وجود ٣٦ مرکز دانشگاهی دلیلی ندارد. در بخش ایجابی و محدود کردن این دانشگاه ها آموزش عالی و دولت کمی محافظه کارانه عمل کردند، به هر حال بحث تجمیع فشارهای پیرامونی ایجاد می کند، شاید بعضی فکر کنند که تجمیع باعث کاستن از ظرفیت های شهر و استان ارزش می شود ولی این عنوان باید به وسیله دولت اجرایی شود. تنها از این طریق است که می توان سامانی به بحث رتبه بندی داد. با وجود اقداماتی که در وزارت علوم جهت راه اندازی نظارت کیفی بر مراکز آموزش عالی صورت گرفته هست، بحث رتبه بندی دانشگاه ها هنوز در کشورمان جدی گرفته نشده. با نظارت کیفی و اهمیت دادن به بحث رتبه بندی می توان کشور را از مشکلاتی مانند دزدی علمی رهانید.

در خصوص اوضاع تشکل های دانشجویی هم به نظر می رسد که به صورت کلان اتفاقات خوبی رخ داد. مسوولان وزارت علوم و روسای دانشگاه ها در مقایسه با دولت قبل هم دلانه تر با دانشجویان همراهی کردند. برخوردهای امنیتی تا حدودی تعدیل شد و تعداد قابل توجهی از انجمن های اسلامی و صنفی که در دولت قبل بسته شده است بودند بازگشایی شدند. ولی در این حوزه هم گویا وزارت علوم نتوانست به صورت کامل حمایت پدرانه ای از دانشگاه داشته باشد. بخش قابل توجهی از فعالیت های دانشجویی به وسیله دانشجویان معطوف به گرایشات اصلاح طلبانه می شود ولی با وجود تلاش های وزارت علوم و دانشگاه ها، هنوز هم جریان دانشجویی هوادار اصلاح طلبان نتوانست در این دوره هم اتحادیه ای جهت خود داشته باشد. با وجود تمام فشارها، آموزش عالی باید در این خصوص کارها مناسب تری انجام دهد تا شاید در مدت وقت باقی مانده از کار دولت بتوان به این اوضاع سامانی داد.

دانشجویان بخش مهمی از بدنه اجتماعی کشور ما هستند، اگر بخواهیم همچنان به نقش آفرینی خود ادامه دهند باید آنها را دلگرم کنیم و در چارچوب قانون به حمایت های خود از آنها ادامه دهیم. توصیه آخر اینکه توسعه علمی بدون ارتباطات جدی بین المللی به دست نمی آید. متاسفانه ارتباطات علمی بین نظام دانشگاهی ما و دنیا دانش به خوبی برقرار نیست. اگر قرار باشد با بدبینی به این ارتباطات بنگریم، نمی توانیم از ظرفیت های علمی دنیا بهره مند شویم و همین است که دولت، آموزش عالی و دانشگاه ها باید گام های جدی تری جهت برقراری این ارتباط بردارند.

واژه های کلیدی: آموزش | دانشگاه | دانشگاه | دانشجویان | وزارت علوم | اخبار کنکور و دانشگاه