ترمیم استخوان‌های آسیب دیده با تلاش محققان ایرانی

پژوهشگران دانشگاه صنعتی امیرکبیر با همکاری دانشگاه پایتخت کشور عزیزمان ایران داربستی حاوی مواد معدنی را جهت ترمیم استخوان‌های آسیب دیده معرفی کردند.

به گزارش حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشكی گروه تحریریه سایت جوان؛ مریم عطایی، مجری طرح ترمیم استخوان های آسیب دیده با کمک مهندسی بافت، نشانه از مهندسی بافت را به کارگیری روش‌ها و مواد مهندسی به منظور ساخت بافت تازه زنده دانست و اظهار کرد: یکی از اهداف مهم مهندسی بافت جداسازی سلول‌ها و رشد آن‌ها بر یک داربست سه بعدی تحت شرایط کنترل شده است است و در نهایت محصول تولید شده است به محل مورد نظر در بدن بیمار انتقال داده شده است و داربست با گذشت وقت دچار تخریب می‌شود.

وی یکی از مزایای این روش را نیاز کمتر بیمار به اعمال جراحی و کم کردن طول دوره بهبودی نام برد و افزود: رویارویی با سیستم‌های حساس و پیچید‌های مانند بدن انسان استفاده از مواد داربستی را چالش برانگیز ساخته است.

ترمیم استخوان‌های آسیب دیده با تلاش محققان ایرانی

عطایی با اشاره به زیاد کردن شیوع اختلالات استخوانی در دنیا بیان کرد: از این رو انتظار می‌رود این میزان تا سال ۲۰۲۰ دو برابر شود به خاص درمورد جمعیت‌هایی که در آن‌ها کهولت سن و چاقی در اثر عدم فعالیت ایجاد می‎شود.

این محقق تاکید کرد: بافت استخوان مهندسی شده است با توجه به عدم محدودیت در استفاده و عدم انتفال بیماری، به عنوان یک جایگزین مطلوب جهت پیوند‌های استخوانی معمول محسوب می‌شوند؛ چراکه نشانه مهندسی بافت استخوان، القای بازسازی استخوان از طریق ترکیب سلولها، بایومتریال‌ها و فاکتور‌های رشد است.

وی با بیان اینکه پیوند‌های استخوانی به طور گسترده جهت اصلاح ترمیم و بازسازی استخوان به کار برده می‌شوند، تصریح کرد: ترمیم نواقص استخوانی با استفاده از مهندسی بافت، روش بهینه‌ای بشمار می آید، لیکن فرایند ترمیم با بافت خود بیمار انجام میپذیرد و با گذشت وقت بازسازی بافت تکمیل می‌شود.

عطایی با اشاره به مطالعات انجام شده است در این زمینه گفت: نتیجه های این تحقیقات نشان میدهد که درمان‌های کلینیکی مرسوم جهت ترمیم استخوان، دارای محدودیت‌ها و پیچیدگی‌های زیادی هستند که این درمان‌ها مشمول بر پیوند عضو به صورت آلوگرافت و اتوگرافت است.

پژوهشگران دانشگاه صنعتی امیرکبیر با همکاری دانشگاه پایتخت کشور عزیزمان ایران داربستی حاوی مواد معدنی را جهت ترمیم استخوان‌های آسیب دیده معرفی کردند.

این محقق دانشگاه امیرکبیر با تاکید بر اینکه امروزه اتوگرافت‌ها به عنوان یک استاندارد طلایی برای پیوند‌های استخوانی معرفی شده است اند، اظهار کرد: این روش دارای ترکیبات مورد نیاز جهت القای استخوانی، استخوان سازی و هدایت استخوانی هستند، هرچند که اتوگرافت‌ها نیازمند برداشت استخوان از بیمار و جراحی مجدد هستند.

وی افزود: اینگونه پیوند استخوان گرانقیمت بوده و نیز باعث ایجاد جراحت، جای زخم و سایر عوارض در بدن فرد اهدا کننده می‌شود ضمن آنکه ریسک عمل جراحی به علت خونریزی، تورم، عفونت و درد‌های مزمن اوج است.

عطایی از اجرای تحقیقاتی در این زمینه خبر داد و گفت: این مطالعات با عنوان «طراحی و ساخت داربست‌های هیبریدی نانولیفی بر پایه پلی لاکتاید و آلجینات به منظور ارزیابی واکنش‌ها و زیستایی سلول‌های بنیادی» اجرایی شده است است.

مجری طرح نشانه از این پروژه را طراحی داربست هیبریدی و نانولیفی بر پایه پلی لاکتاید و آلجینات با استفاده از رسوبات معدنی هیدروکسی آپاتیت، جزء معدنی استخوان طبیعی ذکر کرد که بتوان با استفاده از نمونه حاصل به ترمیم آسیب‌های استخوانی کمک کرد و جایگزین مناسبی جهت روش‌های یاد شده است بدست آورد.

به گفته این محقق داربست‌های نانولیفی تهیه شده است از روش الکتروریسی به علت داشتن نسبت سطح به حجم بالا، تخلخل اوج در سایز نانو که در مقایسه با ابعاد ماکرو و میکرو، «میانکنش» سلولی بهتری ایجاد میکنند از این رو گزینش مناسبی جهت مهندسی بافت استخوان است و ضمن آنکه میتوانند ماتریس خارج سلولی استخوان طبیعی را به خوبی تقلید کنند.

وی راجع به نحوه اجرای این پروژه گفت: جهت این منظور ابتدا مورد نیاز بود که بتوانیم نانو الیاف مناسبی از محلول‌های پلیمری پلی لاکتاید و آلجینات بدست آوریم که در این راستا شرایط متفاوت الکتروریسی، دما، ولتاژ و قیمت ترریق جهت هر محلول آزمایش شد و جهت الکتروریسی آلجینات از یک پلیمر سنتزی و زیست سازگار، پلی اتیلن اکساید، استفاده شد که نسبت‌های مختلفی از محلول پلیمری یاد شده است در محلول آلجینات مورد آزمایش قرار گرفت.

ترمیم استخوان‌های آسیب دیده با تلاش محققان ایرانی

عطایی تصریح کرد: بعد از تعیین شرایط بهینه جهت الکتروریسی، سه گروه داربست «خالص پلی لاکتاید»، «هیبریدی پلی لاکتاید و آلجینات» و «هیبریدی پلی لاکتاید و آلجینات حاوی بلور‌های هیدروکسی آپاتیت در سطح» تهیه آن انجام شد که با استفاده از روش غوطهوری در محلول شبیه سازی شده است بدن و قرار گیری به مدت ۱۰ روز در دمای ۳۷ درجه سانتیگراد بدست آمد، به منظور عدم انحلال نمونه‌های حاوی نانوالیاف آلجینات، قبل از قرارگیری نمونه‌ها در محلول شبیه سازی شده است بدن، عملیات پایدارسازی دو مرحله‌ای نمونه‌های حاوی آلجینات صورت گرفت.

انتهای خبر/